Gazal 911 - "W dzień mojej śmierci" by Ibrahim Gamard

W dzień mojej śmierci, ostatni,

 kiedy zabiorą już trumnę

nie myśl o bólu odejścia, 

utracie świata gdy umrę

Nie płacz nade mną i nie mów 

o tragedii, która się stała

gdyż dajesz tym diabłu możliwość 

oszustwa oraz żałowania ciała

Widząc mój pogrzeb nie lamentuj

 nad rozstaniem i brakiem przyszłości

raczej raduj się mą wolnością 

i smakiem spotkania wieczności

A gdy ciało me do grobu opuszczasz, 

nie myśl, że to pożegnanie

bo grób ten to tylko zasłona, 

co raju uroki osłania

Co dla ciebie upadkiem jest i końcem, 

dla mnie początkiem wzlotu i odbiciem 

tak jak księżyca zachód jest wschodem słońca 

co mroki rozprasza o świcie 

Choć ciało już w ziemi zakopią 

swobodna ma dusza się wznosi

bo grób co więzieniem wygląda

o uwolnienie ducha prosi

Nasiona w ziemi zasiane

jak wątpliwości w tobie

ile z nich życia dać nie mogło?

 i czymże innym jest "człowiek"?

Czy widziałeś kiedyś wiadro

wyciągnięte ze studni bez wody?

po co więc lament nad Józefem (1)

gdy zaznał tylko ochłody

Więc kiedy zamkniesz już usta

po raz ostatni na ziemi

dla radości  krzyków je otworzysz

w miejscu "bez-czasu" przestrzeni

(1) historia Józefa, który przez swą urodę 

został wrzucony do studni na pustyni przez swoich zazdrosnych braci

i pozostawiony w niej na pewną śmierć,

uratowała go niespodziewanie przejeżdżająca karawana. (Koran sura 12)

Masnawi-je ma'nawi, księga V, wersy 411-414 "Szepty miłości"

Miłość szepnęła mi do ucha, 

lepiej ofiarą być niż łowcą

Uczyń się własnym głupcem

A przestań próbować być słońcem

Stań się punktem światła

Zamieszkaj przed mymi drzwiami 

z wyboru będąc bezdomnym 

Nie udawaj, że jesteś świecą

bądź ćmą

A będziesz mógł spróbować

stać się smakiem życia

i poznać moc ukrytą w służeniu.

Masnawi-je ma'nawi-je Moulawi "O tym, ,jak Mojżesz..." Księga II, wersy 1720-1791

..."Spostrzegł raz Mojżesz pasterza na polanie

Co się modlił tak:" O mój Boże, o mój Panie,

Gdzieżeś Ty, bym stał się Twoim wiernym sługą,

Uszył Ci kamasze, wyczesał brodę długą,

Prał twoje szaty i tępił wszy w posłanku,

Mleko Ci wnosił świeżuchne o poranku.

Bym rączki Twe całował i stópki masował

Wieczorem izdebkę do snu Ci przyszykował.

Ofiarą dla Ciebie są wszystkie kózkimoje. 

Dla Ciebie pastuszę i znoszę życia znoje".

I płynęły z ust pasterza tym podobne słowa.

Pyta go Mojżesz: "Niby do kogo ta mowa?".

"Do tego- tłumaczy- co z gliny nas ulepił,

Ziemię utoczył... i niebo rozczepił...".

" Ty chyba - zagrzmiał Mojżesz - zmysły postradałeś!

Nibyś ty muzułmanin, a giaurem się stałeś.

Co to za brednie, cóż za mowa pusta

Ty sobie lepiej wciśnij waty w usta!

Cuchnie okrutnie bluźnierstwo twe na cały świat,

Religii brokatcenny zmieniłeś w stertę szmat.

>Kamasze<, >izdebka<, to dobre dla ciebie,

Lecz jak, jak im przystawać do Boga na niebie?!

Musisz z tym bredzeniem natychmiast zrobić koniec,

Bo ogień na lud spadnie, zniszczy go, pochłonie!

Mieć głupca za kamrata, to jakbyś miał wroga;

I nie jest Najwyższemu taka służba droga.

Do kogo się zwracasz, do wuja, stryjka swego?

Ciało i pragnienia do cechy Chwalebnego?!"

"Mojżeszu - jęknął - usta mi zasznurowałeś.

Piekącym wstydem duszę nieszczęsną zalałeś."

Rozdarł kaftan i westchnął wielkiej winy świadom

Powlókł się na pustynię, "z Bogiem" śląc swym stadom.

Natenczas Mojżeszowi objawił się Bóg:

"Odłączyłeś ode mnie jednego z mych sług.

Na ile możesz, próbuj nie siać rozszczepienia

Najwstrętniejsze mi ono z całego istnienia.

Przecież cię posłałem, byś łączył, byś scalał,

A nie rozdział czyniąc, imię Boga kalał!

Osobowość wszak inną każdemu nadałem;

Każdemu własny sposób mówienia przyznałem.

Co chwały mu przydaje, ciebie by zhańbiło

Co jego myśli miodem, tu - trutką by było.

Nie dla własnej korzyści wielbić się kazałem,

Lecz tym aktem swym sługom dowód łaski dałem.

Dzięki ich adoracji nie ja jestem czystszy.

Ich dusza się oczyszcza i perliście błyszczy.

Dla mnie nieważne słowa czy też język zręczny

Miłosny ważny duszy zryw i żar wewnętrzny.

Więc miłość płomienną wnet roznieć w swojej duszy

I z dymem puść słowa, niech myśli gmach się kruszy.

Miłość to kwiat szczególny wśród religii gaju

Prócz Boga - rozkochani religii nie mają".

Jeszcze naganę Jego Mojżesz w uszach miał

A już na pustynię za pasterzem gnał.

W końcu odnalazł tego, co się smętnie włóczył,

Rzekł doń: "Dobre wieści mam, Bóg mnie pouczył:

Nie szukaj sztywnych norm, bo skostniała forma - zła

Swobodnie śpiewaj to, co ci w duszy tęsknej gra".

"Och Mojżeszu, ten etap już przecież przebyłem

Teraz we krwi się serca tęsknego obmyłem.

Tyś strzelił z bata, a rumak mój spłoszony

Wierzgnął i wnet w nadniebne poszybował strony

Mego stanu obecnie nie opiszą; słowa

Tu namiastką są jeno, bezradna tu mowa."...

przekład z oryginału perskiego Ivonna Nowicka

ukazało się w:
Rumi Dżalaloddin "Anioł upojony. Opowieści mistyczne" Warszawa 2009
(por. http://www.dialog.edu.com.pl/index.php?route=product/product&product_id=392)
oraz
Javaheri K. (red.) "Mała antologia literatury perskie", Kraków 2006

"Księga Miłości" - wybrane by Rumi

" Jeśli twoim drogowskazem jest twoje jestestwo, nie polegaj na szczęściu w potrzebie.

Ty śpisz w ciągu dnia a noce są krótkie. Do czasu gdy się nie obudzisz, twoje życie może dobiec końca."

***

" Z miłością przychodzi ból głowy, ale lekarstwem na ból głowy jest miłość właśnie."

***

" Twoim zadaniem nie jest szukanie miłości ale jedynie szukanie  i znalezienie przeszkód w sobie, które zbudowałeś przeciw niej."

***

"Sposób w jaki kochasz jest drogą jaką Bóg będzie kochał ciebie."

***

" Zamknij oczy by spojrzeć innym wzrokiem."

***

" Pozwól zakochanemu być bezecnym, szalonym, roztargnionym. Ktoś trzeźwo myślący będzie martwił się gdy rzeczy potoczą się źle. Pozwól zakochanemu takim być."

***

" Każdy przedmiot, każda istota jest dzbanem pełnym rozkoszy..."

***

" Katusze kochanków płoną żywym ogniem namiętności. Kochankowie zostawiają swe ślady gdziekolwiek się pojawili. Lament złamanych serc jest ościeżnicą drzwi Boga."

***

" Nie rozpaczaj. Wszystko co możesz stracić zatacza krąg i powraca w innej formie."

***

" Daj się w ciszy  naszkicować sile tego co prawdziwie kochasz."

***

"Większość ludzi wystrzega się wejścia w ogień - i tak gaśnie w nich płomień."

***

" Słowiki umieszczane są w klatkach, gdyż ich śpiew daje radość. Czy ktokolwiek słyszał o trzymaniu w ten sposób kruka?"

***

" Już nie jesteś obcy, wsłuchujesz się całymi dniami w te szalone słowa miłości. Jesteś jak pszczoła, która napełnia miodem setki domów, pomimo że twój jest oddalony o długi lot stąd."

***

"Przyjaciele czasem są wrogami i wrogów przyjaciółmi."

***

" Mój przyjacielu, sufi jest bratnią duszą chwili obecnej. Nie sposób powiedzieć tak o dniu jutrzejszym."

***

" Byłem małym robaczkiem. Teraz jestem górą. Zostałem z tyłu. Teraz stoję z honorami w pierwszym szeregu. Uleczyłeś mój chory głód i gniew, zrobiłeś ze mnie poetę - piewcę radości."

***

" Niech piękno, które kochamy stanie się tym, co czynimy."

"Gościniec" by "Essential Rumi"

Oto, istota ludzka jest niczym gościniec

Do którego każdego ranka ktoś nowy przybywa.

Radość, przygnębienie, słabość

Czasem chwilowy przebłysk świadomości

Jak niespodziewany gość.

Witamy, prosimy, niech wszyscy się cieszą!

Nawet gdy są grupą smutków, które

Gwałtem wymiatają domostwo

Ze wszystkich sprzętów, to jednak

Traktuj godziwie każdego z nich.

Być może niosą one oczyszczenie

Na przyjęcie jakiejś nowej rozkoszy?

Mroczna myśl, hańba, niegodziwość -

Witaj je w progu z uśmiechem

I zapraszaj do środka.

Bądź wdzięczny, ktokolwiek się pojawi,

Bo każdy z nich został wysłany

Jako twój przewodnik - stamtąd.